بیوگرافی میرزا صادق بروجردی + عکس
بیوگرافی میرزا صادق بروجردی + عکس
میرزا صادق بروجردی در سال ۱۲۳۷ در شهر بروجرد به دنیا آمد.مشروطه‌خواه و شاعر بود. سال ۱۲۳۷ در شهر بروجرد به دنیا آمد. نام پدرش «میرزا عبدالاحد» بود. در ۲۷ سالگی به تهران آمد و به تحصیل پرداخت و علوم قدیم را به کلی فراگرفت و در علوم ادبی، فقه و اصول، فلسفه و حکمت مهارت پیدا کرد.سپس به جهانگردی پرداخت و در شهر استامبول به تجارت پرداخت و با سیدجمال‌الدین اسدآبادی آشنا شد. از پانزده‌سالگی به سرودن شعر پرداخت و تا آخر عمر در حدود هفتادهزار بیت سرود و در مورد مسایل اخلاقی، اجتماعی، وطن‌پرستی، ملی و ترویج فرهنگ سرود. در کنار نویسندگی برای جراید پایتخت، مدیریت و سردبیری چند جریده از جمله هفته‌نامهٔ «فلق» را در هشتم دی ماه سال ۱۳۰۱ در تهران با موضوع اجتماعی و «دستور اخوت» را برعهده داشت، در دوران سلطنت رضاشاه مانند بسیاری از اهل قلم روزنامه‌نگاری را کنار گذاشت. او یکی از آزادی‌خواهان صدر مشروطیت بود و از جمله شاگردان و مریدان سیدجمال‌الدین اسدآبادی بود. او با بانو ایران مهران دختر میرزا غلامحسین خان مهران ازدواج کرد، که نویسنده و شاعر آزادی‌خواهی بود که چهل‌هزار بیت در انواع قصیده، غزل و رباعی سروده بود.
میرزا صادق بروجردی در اواخر عمر خود حدود ۲۵ سال ساکن کرمانشاه بود و در سال ۱۳۲۲ در همان شهر بدرود حیات گفت.
فرزندان او
محمد مهران متولد ۱۲۷۷ شمسی، از قضات دادگستری بود. مشاغل او عبارتند از: استانداری آذربایجان، سیستان و بلوچستان، شهردار تهران در دو نوبت و نایب‌التولیه آستان قدس رضوی و حضرت معصومه. وی در سال ۱۲۵۳ در تهران درگذشت.
دکتر محمود مهران ابتدا در تجارت قالی بود، سپس به وزرات دادگستری رسید و دکترای علوم اجتماعی و اقتصادی را از کشور سوییس گرفت. وی مدتی مدیر کل وزارت فرهنگ در دورهٔ نخست وزیری دکتر اقبال بود و به استادی دانشگاه ملی درآمد و به سرپرستی دانشکدهٔ معماری رسید.
احمد مهران در سال ۱۲۸۶ شمسی متولد شد. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی را دریافت کرد و به استخدام وزارت معارف درآمد. او با دختر مسعود میرزا ظل‌السلطان ازدواج کرد. او در نوزدهمین مجلس شورای ملی از شهر بروجرد انتخاب شد.و پس انقلاب درگذشت.
فاطمه مهران
کتاب‌های او
دیوان شعر صادق بروجردی
سفرنامه اروپا
چند شعر از او
این شعر را برای سنگ مزار خود سروده‌است:
«صادق» وطن عزیز خود دارد دوست شد جوهر حب‌الوطنش در رگ و پوست
مشهور به صادق بروجردی اوست قبرش چو بهشت جاودانی نیکوست
از اوست:
طلب دوستی از دشمن بدکیش مکن آن که بیگانه بود در برخود خویش مکن
یار جویی مرو اندر عقب مار سیاه نوش خواهی تن خود در خطر نیش مکن
ذکر آن باش که مغلوب نگردی از خصم رحم و انصاف توقع ز بداندیش مکن
کار چون سست شود بر سر او سخت بایست چون شدی سخت ز هر حادثه تشوق مکن
تیغ اندر کف هر دشمن خونخواره مده گرگ را همچو شبان در عقب میش مکن
مرهمی نه به دل ریش به هنگام علاج ناتوانی به جهان هیچ دلی ریش مکن
چارهٔ کار ز بیچاره نما از ره مهر خواهش خلق خدا روز کم و بیش مکن
مهربان باش به مخلوق خدا خاصه فقیر نظر از روی غضب بر رخ درویش مکن
چون که اولاد بشر قابل هر تربیت است بد اگر خوب شد از سابقه تفتیش مکن
هر زمانی به جهان مقتضی یک کاری است فکر امروز ز آینده و از پیش مکن
اگر آسودکی خود طلبی چون صادق طلب دوستی از دشمن بد کیش مکن
