مصاحبه با فرهاد نجفی کارگردان سریال ماتادور

مصاحبه با فرهاد نجفی کارگردان سریال ماتادور

سریالهای پلیسی به رغم پر مخاطب بودنشان چه در سینما و چه در تلویزیون متأسفانه همیشه کمترین تولیدات را نسبت به دیگر گونه‌های نمایشی داشته‌اند.

شاید یکی از دلایل آن ، نبود یک فیلمنامه پر تعلیق و باور پذیرباشد که کارگردانان کمتری را به خود جلب کرده است و شاید به همین دلیل است که اگر بخواهیم از کارگردانانی که در طول عمر تلویزیون و البته سینما دست به کار ساخت آثار پلیسی زده‌اند، یادی بکنیم؛ تعدادشان به انگشتان یک دست هم نرسد.
محسن شاه محمدی، علیرضا امینی و مهدی فخیم زاده از جمله کارگردانانی هستند که توانسته اند فقط چند سریال از جمله شلیک نهایی،خواب و بیدار، حس سوم ، سقوط آزاد و چند نمونه دیگررا در ژانر پلیسی تولید کنند.
اما از سال گذشته فرهاد نجفی، کارگردان جوانی که تجربه ساخت یکی دو فیلم از جمله حرکت اول و چهارسو را در کارنامه کاری اش دارد، دست به کارساخت سریال «ماتادور» شده است که خودش مدعی است یکی از بهترین، منحصربه فردترین و البته طبق اسناد موجود خبرسازترین سریالهای پلیسی را تولید کرده است. ماتادور قرار است همزمان با هفته ناجا در ۱۳ قسمت 45دقیقه ای از شبکه یک سیما پخش شود. با این انگیزه با نجفی گفت و گویی کرده ایم که می‌خوانید:

آقای نجفی، قرار بود علیرضا امینی کارگردانی این سریال را برعهده داشته باشد. چگونه ساخت آن به شما واگذار شد؟

– من درجریان چیزی که شما می‌گویید، نیستم و زمانی هم که کار به من پیشنهاد شد، هیچ اطلاعی مبنی بر اینکه قراربوده فرد دیگری کارگردانی این سریال را برعهده داشته باشد، نداشتم. در واقع جذابیتهای داستان، من را برآن داشت که کارگردانی آن را بپذیرم.

با در دست گرفتن کار توسط شما، فیلمنامه تغییراتی هم داشت؟

– بله؛ چون من ویژگی‌های کاری خاص خودم را دارم. من پس از مطالعه فیلمنامه دیدگاه‌هایم را به آرش قادری گفتم و فیلمنامه توسط ایشان بازنویسی شد.

به ادعای خودتان و طبق اخبار، ماتادور یکی از سخت ترین و اولین تریلر تلویزیونی است که شاهد پخش آن خواهیم بود. فیلمنامه این سریال چه ویژگی هایی برایتان داشت؟

– ماتادور به لحاظ کیفی با نمونه‌های دیگرش تفاوتهای زیادی دارد. در این کار به پلیس و فعالیتهای پلیس نگاه تازه ای داشته ایم. شما در ماتادور روابط متفاوتی از پلیس را شاهد خواهید بود. از لباس پوشیدن و لحن و گفتار تا روابط این آدمها با خودشان و البته دیگران. دقیقاً مواردی که شاید پیش از این اصلاً در آثار پلیسی به آن پرداخته نشده بود و همین قضیه یکی از عوامل دلزدگی مخاطب از این گونه آثار بوده است. در واقع می‌توانم بگویم که ما در این سریال از زوایای مختلفی به اتفاقات پلیسی جامعه و نوع جدیدی از خلافکاری‌ها پرداخته ایم و با این کار بیشتر خواسته ایم سطح آگاهی مردم را بالا ببریم.

چند سالی است که به سفارش مؤسسه ناجی هنر سریالهایی برای شبکه‌های مختلف ساخته می‌شود. ظاهراً ماتادور هم یکی از همین تولیدات سفارشی است.

– بله، البته من تا پیش از این نگاه مثبتی به تولیدات سفارشی نداشتم، اما در خصوص این کار باید بگویم که دکتر مهدی منتظرالمهدی به عنوان سفارش دهنده این کار نگاه کاملاً نو و تازه ای به این فیلمنامه داشتند. تمام سعی‌شان هم بر این بود که کار به لحاظ کیفی بسیار متفاوت از آب در بیاید، در واقع می‌خواستند که روابط پلیس در ماتادور خیلی حقیقی تر نشان داده شود.

از ویژگی این سریال و کلیشه ای نبودن پلیس گفتید، پلیسهای ماتادور با دیگر پلیسهایی که تاکنون شاهد آن بوده‌ایم، چه تفاوتهایی دارند؟

– ما تمام تلاشمان را کرده‌ایم که یک کارهالیوودی بسازیم. البته این کلمه هالیوودی یک اصطلاح است از بابت اینکه یک کار استاندارد به لحاظ ساختاری و کیفی تولید شده است. در این کارسعی شده چه به لحاظ جلوه‌های ویژه و چه مونتاژ کار و حتی چگونگی بازی بازیگران استانداردها رعایت شود. اگر فیلمهای اکشن آمریکایی را دیده باشید، متوجه شده‌اید که در این نوع کارها دیالوگ کمی دیده می‌شود و بیشتر شما پلیس را در حال عمل می‌بینیم، در حالی که عکس این اتفاق در سریالهای ایرانی می‌افتد.

تمام سریالها و فیلمهای اکشن ما به سه چهار سکانس تعقیب و گریز خلاصه می‌شود، ولی تولیدات اکشن آمریکایی در نگاه نافذ پلیس است، اتفاقی که دقیقاً در تولیدات ما نمی‌افتد. پلیسهای ما در این کار زندگی می‌کنند و رابطه خشکی با هم ندارند. کت و شلوار نمی‌پوشند.

آنها با هم رفیقند و با هم شوخی می‌کنند. در حالی که تا پیش ازاین ما بیشتر پلیسهایی را دیده‌ایم که هیچ ارتباط دوستانه و صمیمانه‌ای با هم ندارند و به جای استفاده از اسامی‌شان، یکدیگر را با عناوینی چون جناب سرهنگ، سروان و….صدا می‌زنند.پلیسهای ماتادور واقعی اند. از فضا نیامده اند.عقل کل نیستند، ولی زرنگند. آنها هم اشتباه می‌کنند، معتاد می‌شوند و…. در کل بگویم، روابط پلیس در این کار روابط ملموسی است.

پلیسهای ماتادور بیشتر جوان هستند. اتفاقی که در کمتر سریال پلیسی افتاده است.

– بله، چون مخاطب اصلی ما در این کار جوانها هستند و تیم پلیس چهارنفره ما هم جوان هستند که زندگی جوانی هم دارند. هر کدام از این پلیسهای جوان یک ویژگی خاصی دارند و با همین ویژگی‌ها در کنار یکدیگر کار می‌کنند. من جوانم و می‌دانم مخاطب از این گونه ساخته‌ها چه انتظاری دارد و از این زاویه به کار نگاه کردم. می‌خواستم بگویم که این پلیسهای جوان از میان خودمان آمده اند.
متاسفانه تا به حال نگاه درستی از پلیس به مردم ارایه نشده است. پلیس در بیشتر تولیدات ما فردی خشک و عبوس است، در حالی که اصلاً این گونه نیست شاید این نگاه عبوس به این برمی گردد که ما بیشتر تاکنون پلیسها را سر پستهایشان دیده ایم و کمتر آنها را در زندگی شخصی جست و جوکرده ایم. شاید هم این قضیه تاکنون به سیاست و نگاه مسؤولان برمی گشته است، ولی به هر حال از این آدمها در ماتادور خبری نیست.

بله، انسانهای خشک و عبوسی که متأسفانه گاهی مردم از آنها می‌ترسند!

– دقیقاً! و از بین بردن این نگاه در این کار دغدغه من بوده است؛ چون واقعاً این طوری نیست، خوشبختانه در این کار و با همکاری دکتر منتظر المهدی سعی کرده ایم این نگاه را تغییر دهیم و پلیس واقعی را به تصویر بکشیم.

به عنوان پرسش پایانی، تاکنون تعداد انگشت شماری از کارگردانان دست به کار ساخت آثاری با ژانر پلیسی شده‌اند، چرا کارگردانهای ما تمایلی برای ساخت آثار پلیسی ندارند؟ این ژانر با چه سختی‌ها و مشکلاتی همراه است؟ ژانری که مورد علاقه مردم است چرا نمی‌تواند آن طور که باید برایشان جذابیت داشته باشد؟
– بله، حق با شماست. در همه جای دنیا پرفروش‌ترین فیلمها و پر مخاطب‌ترین سریالها، آثار اکشن هستند،ولی مگر اکشن چیزی جز تکنیک است؟ و تکنیک هم نشانه همبستگی است و ما متأسفانه از این بابت یکی از ضعیف‌ترین کشورها هستیم. پس زمانی که تکنیک و تعلیق نباشد، شما نمی‌توانید سراغ آثار اکشن و ترسناک بروید. کار اکشن کار تیمی است، ولی بدبختانه ما در ایران کار تیمی نداریم؛ چون هیچکس، دیگری را قبول ندارد، ولی در ماتادور دقیقاً عکس این اتفاق افتاده است و اگر این سریال بتواند موفقیتی در میان مخاطبان کسب کند، به همین علت خواهد بود.

منبع: قدس آنلاین