زندگینامه سید حسن آیت + عکس
زندگینامه سید حسن آیت + عکس
حسن آیت (زادهٔ ۳ تیر ۱۳۱۷، نجف آباد – درگذشتهٔ ۱۴ مرداد ۱۳۶۰، تهران) عضو حزب زحمتکشان ملت ایران، عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی، از نمایندگان استان اصفهان و عضو هیأت رئیسهٔ مجلس خبرگان قانون اساسی و نمایندهٔ تهران در دورهٔ اول مجلس شورای اسلامی بود. او نقش مهمی در تدوین اصول قانون اساسی و الحاق اصل ولایت فقیه به آن داشت. آیت که به گفتهای طراح سقوط بنیصدر (نخستین رئیس جمهوری اسلامی ایران) بوده است، در مرکز تهران توسط گروه نامعلومی ترور شد. عدهای سازمان مجاهدین خلق را مسئول ترور وی معرفی کردهاند.
نام کامل : سید حسن آیت
معروف به : دکتر آیت
زادروز : ۳ تیر ۱۳۱۷
زادگاه : نجف آباد، ایران
تاریخ مرگ : ۱۴ مرداد ۱۳۶۰
محل مرگ : تهران، ایران
دین : شیعه، اسلام
حزب سیاسی : حزب زحمتکشان ملت ایران، حزب جمهوری اسلامی
سمت : نماینده تهران در دوره اول مجلس شورای اسلامی، عضو شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی
تولد و تحصیلات
سید حسن آیت در سوم تیرماه ۱۳۱۷ در نجفآباد اصفهان به دنیا آمد. او در خانوادهای روستایی و مذهبی پرورش یافت و پس از گذراندن دوران دبستان و دبیرستان در نجفآباد، تحصیلات عالیهٔ خود را در رشتههای علوم اجتماعی، حقوق، ادبیات، جامعه شناسی و روزنامهنگاری در تهران به اتمام رساند و همزمان با تحصیل در دانشگاه دروس حوزوی را نیز آموخت و به زبانهای عربی، انگلیسی و فرانسوی نیز تسلط پیدا کرد. تحصیلات متنوع آیت باعث شد که برای مدت زیادی در زمرهٔ دانشجویان،با محافل روشنفکری دانشگاه ارتباط مستقیم داشته باشد. از جمله اینکه وی در دوره کارشناسی ارشد رشتهٔ جامعهشناسی با ابوالحسن بنیصدر همکلاس بوده است. همچنین وی دوره روزنامه نگاری خود را در موسسه اطلاعات پشت سر گذاشت. با اینکه حسن آیت در دوران زندگی ۴۳ سالهٔ خود در هیچ رشتهای به درجهٔ دکتری نرسید، ولی در محافل سیاسی اوایل انقلاب گهگاه از او به عنوان «دکتر آیت» نام برده میشد.
فعالیت سیاسی
حسن آیت در اواخر سال ۱۳۳۹ به عضویت حزب زحمتکشان ملت ایران در آمد. بنیانگذار این حزب مظفر بقایی از پر رمز و رازترین رجال سیاسی تاریخ معاصر ایران است. حسن آیت در نامه ۹۴ صفحهای که در سال ۱۳۴۲ برای مظفر بقایی نوشت و هم اکنون در کتابخانه مجلس شورای اسلامی نگه داری میشود آورده است:
موقعی که من به حزب آمدم موقعی بود که جنابعالی در زندان بودید و دادستان ارتش برایتان تقاضای اعدام کرده بود. سر و صدای جبهه جدید ملی ایران را پر کرده بود و جراید تقریبا بالاتفاق در تمجید و تحسین و تعظیم جبهه ملی می کوشیدند و گویا در اینمورد با یکدیگر مسابقه گذارده بودند. عده زیادی به این جبهه پیوسته بودند. گروهی از روی ایمان، گروهی از روی ترس و گروهی از روی طمع. در چنین موقعیتی بر خود فرض دانستم که رسما افتخار عضویت حزب زحمتکشان ملت ایران را با وجود تمام مشکلاتی که در زندگی خصوصی من وجود داشت بیابم. با وجودی که تا آنجا که مقدور بوده است از نقاط قوت و ضعف جنابعالی با اطلاع بودم.
او در این نامه یادآور میشود که از رای اعتماد دکتر بقایی به کابینههای قوام، حکیمی و ساعد در دوره پانزدهم مجلس شورای ملی مطلع بوده است.
نقش آیت در تدوین قانون اساسی
اندکی پیش از پیروزی انقلاب ۵۷، حسن حبیبی از اعضای نهضت آزادی، به در خواست خمینی، طرح اولیه یا پیشنویس قانون اساسی ایران را تهیه کرد. پیشنویس قانون اساسی که فاقد اصل ولایت فقیه بود، پس از تهیه مورد تایید خمینی و بعد از آن شورای انقلاب قرار گرفت. ولی با توجه به آنچه در حکم نخستوزیری بازرگان آمده بود، دولت موقت و نیروهای متمایل به آن طرفدار تشکیل مجلس مؤسسان برای اصلاح پیشنویس قانون اساسی بودند که به پیشنهاد طالقانی و تایید خمینی، مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی تشکیل گردید. مجلسی که حسن آیت با عضویت در هیأت رئیسه آن، نقش کلیدی در ارایه و الحاق اصل ولایت فقیه به قانون اساسی ایران ایفا نمود.
مستند اسرار آیت
دراین مستند که به همت مرکز مستند سازی پیام گستر تولید شده است ؛ صحنه ترور این شهید بزرگوار بازسازی شده و همچنین افراد و طیف های مختلف فکری آن زمان از جمله : دکتر محمد علی بشارتی ، دکتر جواد منصوری از اعضای حزب جمهوری اسلامی ، دکتر ابراهیم اسرافیلیان از نمایندگان دوره دوم مجلس شورای اسلامی و از دوستان مبارزاتی شهید آیت ، دکتر اسدالله بادامچیان از اعضای حزب موتلفه ، مهندس احمد کاشانی از نمایندگان دوره اول و دوم مجلس شورای اسلامی و همچنین مهندس هاشم صباغیان از اعضای نهضت آزادی و …. مصاحبه های مفصلی صورت گرفته است.
مرگ آیت
حسن آیت در ساعت هشت صبح روز چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۶۰ ( پنج هفته پس از [[واقعه ی هفتم تیر]]) در مقابل منزلش در مرکز تهران، توسط گروه نامعلومی که عده ای می گویند سازمان مجاهدین خلق ایران بوده با شلیک ۶۰ گلوله کشته شد.
آثار
«چهره حقیقی مصدقالسلطنه». تهران: دفتر انتشارات اسلامی