روشنک‌گرامی

خب، تصاویر و بیوگرافی‌روشنک‌گرامی رو در بیوگرافی‌ها مشاهده کردید ، در این بین ، جای یه گفتگو‌با‌روشنک‌گرامی خیلی خالیه ، پس بخونید :

خانم گرامی ! از نقشتان در فیلم سینمایی «قاعده تصادف» برایمان بگویید و اینکه چطور این نقش به شما پیشنهاد شد ؟

یک روز به دفتر آقای بهزادی رفتم. نشستیم و کمی در خصوص خودم و فیلمنامه گپ زدیم. فیلمنامه را به من دادند تا بخوانم برای نقش “پریسا” و گفتند که بهم خبر می دهند. چند روز بعدش تولدم بود و آقای بهزادی گفتند که در این روز به من خبر می دهند که انتخاب شده ام یا خیر. چند روزی از تولدم گذشت و خبری نشد. به من گفتند که چرا زنگ نزدی که پیگیری کنی و من گفتم منتظر تماس شما بودم. اینجوری بود که متوجه شدم برای این نقش انتخابم کرده اند. بچه ها دو هفته بود که شروع به دورخوانی کرده بودند و من هم یک روز با گروه برای نقش “لادن” دورخوانی کردم. از فردایش تمرین را شروع کردیم و من نقش لادن را بازی می کردم.

به دلیل یک سری اتفاقات از پروژه کنار رفتم. بعد از یک هفته مجددا” با من تماس گرفته شد تا نقش “پریسا” را بازی کنم. تا سه – چهار روز قبل از ضبط من نقش “پریسا” را تمرین می کردم. ما حدود دو ماه تمرین و هجده روز ضبط داشتیم چون در مجموع هجده سکانس در فیلم وجود داشت. چند روز قبل از ضبط تصمیم گرفته شد که من و خانم بنی احمدی نقشمان را عوض کنیم که تقریبا” اتفاقی بود شبیه ماجرایی که در خود فیلم می بینیم که “شهرزاد” رفت و یکی از خود بچه ها جایش را گرفت. در نهایت من نقش «مریم» را بازی کردم. اتفاق خوبی بود و خودم هم راحت تر بودم برای ایفای این نقش و خانم بنی احمدی هم از بازی در نقش “پریسا” راضی تر به نظر می رسید.

در ایام جشنواره‌فجر و در سینمای رسانه ها فیلم پسندیده شد از واکنش های مردمی تا چه اندازه اطلاع دارید و اینکه فیلم را با مردم تماشا کردید ؟

بله. بیشتر مخاطبان خوشبختانه با «مریم» ارتباط خوبی برقرار کردند و دوستش داشتند. در بین پسرها هم آقای مارتین شمعون پور بیشتر از سایرین مورد توجه قرار گرفته بود. همینطور از بازی مهرداد صدیقیان و ندا جبرئیلی تعریف های زیادی شنیدم. خانم جبرئیلی از دوستان خیلی خوب و صمیمی من هستند و در طول کار خیلی به هم کمک کردیم تا نقش هایمان به خوبی دیده شود. نظرات متفاوت بود.

فیلم قبلی آقای بهزادی را دیده بودید (تنها دوبار زندگی می کنیم) ؟

می دانم احتمالا” از دستم عصبانی هم خواهند شد ولی راستش را بخواهید نه. هنوز ندیدم.

قصه فیلم در مورد نسل سومی هاست یا نسل چهارمی ها ؟

نسل چهارمی ها.

شما خودتان نسل سومی هستید یا نسل چهارمی ؟

من نسل سومی هستم. متولد سال 1362.

برای نزدیک شدن به دغدغه های این نسل چقدر تلاش کردید ؟

من دهه هفتادی ها را می شناسم. در فیلمنامه بیشتر به شخصیت “شهرزاد” پرداخته شده بود تا دیگر شخصیت ها. من تلاش کردم برای “مریم” شناسنامه ای تعریف کنم. «مریم» دختری بود که به همه از بالا نگاه می کرد و بقیه را هم سطح خودش نمی دانست غیر از یک نفر که او هم موزیسین بود و تصور می کرد فقط سواد مارتین در سطح اوست.

شما به عنوان کسی که با فیلمنامه چند ماه زندگی کرده در خصوص کاراکتری که “امیر جعفری” بازی می کند چه نظری دارید و چقدر به او حق می دهید ؟

من به عنوان یک نسل سومی آن پدر و مادر را درک نمی کنم و طبیعتا” آن پدر و مادر هم نمی توانند این بچه ها را درک کنند. به همین خاطر نمی توانم به آن پدر حق بدهم. مخصوصا” اینکه می گوید اجازه سفر به “شهرزاد” نمی دهم چون پیش از این یکبار با قرص خودکُشی کرده در حالی که این نرفتن هم می تواند باعث اقدام جدیدی از سوی او برای خودکُشی شود. من به عنوان “روشنک گرامی” حقی به این پدر و مادر نمی دهم اما برایم چنین کارهایی قابل درک است چرا که چنین والدینی را دیده ام.

فکر می کنید بعدا” بچه های این نسل چه برخوردی با فرزندان خودشان داشته باشند ؟

من راه حل پیشنهادی ام این است که این نسل بچه دار نشوند که این اتفاقات نیفتد. با اینکه خودم هنوز بچه ندارم ولی وقتی پدر و مادرم می خواهند تا لواسان بروند از دلشوره و نگرانی جان به لب می شوم و خواهش می کنم که بدون من جایی نروند.

خیلی ها این فیلم را با «درباره الی …» مقایسه کردند. شما چه نظری در این باره دارید ؟

“درباره الی …” … نمی دانم چرا چنین مقایسه ای شد. به خاطر اینکه کسی بین ما بوده و رفته یا به خاطر برگشت پدر یا تکنیک فیلم ولی من خودم هنگام خواندن فیلمنامه شباهتی ندیدم. شاید نوع فیلمبرداری چنین ذهنیتی را به وجود آورده چون از خیلی ها شنیدم که این فیلم “درباره شهرزاد ..” بوده و اینجور چیزها ولی حقیقتا” من شباهت چندانی بین این دو فیلم نمی بینم.

چقدر سعی کردید تا این حس نزدیکی بین جمع دوستان در این فیلم به مخاطب منتقل شود ؟ گویی که سالهاست این نفرات یکدیگر را می شناسند و با هم زندگی و همکاری می کنند.

خب ما دو ماه با هم زندگی کردیم. از صبح تا غروب تمرین می کردیم تا بعدش که ضبط انجام شد. حتی دورخوانی و تمرینات ما هم در لوکیشن اتفاق می افتاد. بعد دوربین 5D اضافه شد و فیکس کردن میزانسن ها طبق نظرات آقای بهزادی صورت گرفت. شکر خدا به دلیل تمرینات طولانی گروه ، در ضبط پلان – سکانس ها به مشکل خاصی برنخوردیم. فقط چون دوربین Red یک روز قبل از ضبط به ما اضافه شد شاید تنها همین مورد بود که باعث می شد برخی تغییرات میزانسنی روی بدهد. گاهی اوقات برداشت زیاد هم داشتیم ولی کمتر پیش می آمد که به دلیل اشکال بازیگران این اتفاق بیفتد.

مصاحبه‌با‌روشنک‌گرامی بیوگرافی‌ها‌دات‌کام