بیوگرافی نازنین بیاتی – Nazanin Bayati

۲۳ مرداد ۱۳۹۳ - ۸:۰۶ ق.ظ

زمان تقریبی مطالعه ۶ دقیقه

زندگی

نازنین بیاتی متولد 15 دی 1368 در تهران، بازیگر است

فارغ التحصیل لیسانس رشته تئاتر با گرایش طراحی صحنه از دانشگاه آزاد است علاوه بر بازی، مدتی طراح لباس و صداپیشه نیز بود و در عرصه موسیقی نیز فعالیت هایی داشته است جدیدترین ایفای نقش او سریال مانکن است ، با بیوگرافی نازنین بیاتی و همچنین مصاحبه ای با ایشان با ما همراه باشید

بازیگری بدون کلاس

علاقه اش از ترم چهار دانشگاه با درس مبانی بازیگری شروع شد و از طریق یکی از دوستانش برای تست فیلم به دفتر آقای شهبازی کارگردان رفت و بدون کلاس بازیگر شد

او در سال 91 با فیلم دربند به کارگردانی پرویز شهبازی وارد بازیگری شد

نقش آفرینی نازنین بیاتی در سریال مانکن

مشارکت در شکرستان

نکته جالب بیوگرافی نازنین بیاتی است که علاوه بر بازیگری در حوزه طراحی لباس هم فعالیت دارد

نازنین در سریال عروسکی شکرستان در سال 91 به عنوان طراح دکور، طراح لباس و صداپیشه شخصیت رویا و پیشگو حضورت داشت

شغل دوم

نقاشی را از کودکی شروع کردم و دیپلم من گرافیک بود

تفریحاتم از فضای هنر زیاد دور نیست؛ در اوقات فراغت کتاب می‌ خوانم، فیلم می‌ بینم یا نقاشی می‌ کنم و یک بیزینس هم در کنار بازیگر انجام می دهم

در کنار بازیگری طراحی لباس نیز می کنم

موتور سواری نازنین بیاتی و امیرحسین آرمان

علاقه به سینما

یکی از علاقه های شخصی من دیدن فیلم در سینماست ! سعی می کنم با دوستانم به دیدن فیلم های خوبی که اکران می شود بروم

شباهت با ترانه علیدوستی

از تشبیه هایی که در بیوگرافی نازنین بیاتی میتوان به آن اشاره کرد شباهت او به ترانه علیدوستیست

برای من جای خوشحالی است که بگویند شبیه خانم علیدوستی هستم بازیگری که به نظرم یکی از بهترین بازیگران سینمای ماست

ازدواج

نازنین بیاتی ازدواج نکرده و هنوز مجرد است

خودمو نمیگیرم

دوستان قدیمی من می‌ گویند از وقتی که بازیگر شدی تغییر نکردی و خودت را برای‌ مان نگرفتی؛ فقط تجربه‌ ات در این کار بیشتر شد؛ حتی با دوستانم گرم‌ تر هم شدم

خیلی راحت همه جا می‌ روم، اتوبوس و مترو سوار می‌ شوم و با مردم زندگی می‌ کنم خوبی‌ اش این است که دیگر مانند قبل وقت بطالتی ندارم

اراده خوبی دارم

من در کل آدم پرانرژی هستم و اگر قرار باشد کاری انجام بدهم خیلی دوست دارم به آن چیزی که می خواهم خیلی زود برسم. مثلا وقتی دارم نقاشی می کشم دوست دارم زود تمام بشود

فیلم شناسی

بازیگری

مردن به وقت شهریور (هاتف علیمردانی، ۱۳۹۲)

فرشته‌ها با هم می‌آیند (حامد محمدی، ۱۳۹۲)

ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه (ابراهیم ابراهیمیان، ۱۳۹۲)

دربند (پرویز شهبازی، ۱۳۹۱)

سریال مانکن

عکس اینستاگرامی نازنین بیاتی

آشنایی بیشتر با نازنین بیاتی

مثل اغلب خانم ها، به تان برنمی خورد بپرسم چند سالتان است؟

– نه! متولد 68 هستم.

قبل از «دربند» به بازیگری علاقه داشتید؟

– مسلما کسی که تئاتر می خواند با بازیگری ناآشنا نیست ولی من گرایشی که در دانشگاه انتخاب کردم، طراحی صحنه بود. در چهار ترم اول هر کسی مبانی را پاس می کند و آشنایی داشتم به بازیگری …

… ولی این آشنایی آنقدر نبود که علاقمند جدی بازیگری باشید.

– خیلی نه. خودمعلاقه ام به طراحی بود. کنار کار طراحی، بازی تئاتر را هم دوست داشتم و انجام می دادم، ولی خیلی کم.

چی شد سر از بازیگری درآوردید؟ آن هم با کارگردانی مثل پرویز شهبازی که کم کار می کند و کارهای مهمی می سازد.

– قبلا فیلم «نفس عمیق» را دیده بودم و آن فیلم را خیلی دوست داشتم. ممثل خیلی از خانم های دیگری که قبل از من خبر شده بودند، از طریق یکی از دوستانم فهمیدم که آقای شهبازی برای بازی تست می گیرند، من هم رفتم دفترشان و تست دادم.

چقدر این تست دادن ها طول کشید تا فهمیدید که برای نقش یک انتخاب شده اید؟

– دقیقا یک ماه رفت و آمد من طول کشید. دو روز قبل از آنکه کار کلید بخورد، به من گفتند که برای نقش اول تایید شده ای.

در این آمدن و رفتن ها چه تست هایی می گرفتند؟ بازی می کردید یا نه؟

– واقعا جوری نبود که احساس کنم وقتی آقای شهبازی با من صحبت می کنند، دارند از من بازی می گیرند یا نه. خیلی رفتار عادی داشتند. بعضی وقت ها بود که تست دوربین داشتیم با خانم آهنگرانی یا آقای علوی. تست گریم و تست لباس همداشتیم ولی چیزی بیشتر از این نبود.

درباره اینکه چگونه حس بگیرید، صحبتی نمی کردند یا آموزشی نمیداد؟

– اصلا. شگردها و تکنیک های خود کارگردانی بود که من نمی توانم درباره اش توضیح بدهم که چگونه بازی می خواستند از من بگیرند.

کلاس خاص بازیگری هم نرفته بودید.

– نه.

بعد با این تفاسیر، کار خیلی خیلی سختی بوده! نمی ترسیدید که روبروی تیمی حرفه ای و بازیگرانی که کار کرده اند، بازی کنید؟

– خیلی سخت بود ولی خب از آنجا که با خانم آهنگرانی در یک فرصت کوتاه، مثل یک دوست صمیمی شدیم، توی کار بی نهایت به من کمک کردند. اصلا حس نمی کردم که خانم آهنگرانی این همه تجربه دارند و من بار اولم است که جلوی ودوربین می ایستم. خیلی کمکم می کرد که بتوانم بهتر بازی کنم. همه عوامل فیلم راهنمای خوبی بودند برای من؛ آقای بهمنش، خانم عرفی نژاد و خیلی ها که باید همه عوامل گروه را نام ببرم.

اینطور که در حاشیه فیلم مطرح شد، فیلمنامه را به بازیگران نمی دادند و شما هیچ اطلاعی از سرنوشت کاراکتر نازنین نداشتید. خب در سکانس هایی که باید واکنش های عصبی نشان می دادید، گریه می کردید و … چطور به نازنین دربند نزدیک می شدید؟

– شاید اگر کسی سابقه کار بازیگری داشت، این سبک کار و اطلاع نداشتن الز سرنوشت کار، سخت باشد ولی من چون بار اولم بود که بازی می کردم، به شیوه کار آقای شهبازی به مرور زمان عادت کردم.

مثلا شهبازی صبح می آمدو می گفت که امروز باید گریه کنی یا قبل تر می گفت که حس را بگیری؟

– نه؛ وقتی دوربین را می چیدند و پلان آماده می شد، قبل از آغاز کار یا نیم ساعت قبلش با من صحبت می کردندکه الان پلان اینجوری است و این اتفاق باید بیفتد و حست الان باید اینطوری باشد. حال در همان تایم خودم را آماده می کردم و پلان را می گرفتیم.

خب برای این کار سخت، چند برداشت می گرفتند؟

– پلان ها خیلی تکرار نمی شد. چون اگر این اتفاق می افتاد، آقای شهبازی تغییر می دادند. مخصوصا جایی که زیاد دیالوگ داشت و تکرار می شد، دیالوگ ها را عوض می کردند چون دوست نداشتند که بازیگر مثل یک متن حفظ شده، دیالوگ هایش را بگوید. در کل، برداشت های زیادی نداشتیم.

خودتان چقدر از این کاراکتری که بازی کردید، راضی بودید؟ از نازنین بیاتی و نازنین دربند.

– از بازی خودم که نمی توانم تعریف کنم ولی خب در تمشاای فیلم احساس کردم در جاهایی ضعیف بودم که اگر بخواهم ادامه دهم باید تلاش کنم تا بهتر بشوم. بعد از اینکه فیلم را در جشنواره دیدم، شخصیت و شرایطش را هم خیلی دوست داشتم.

خب این بازی، آنقدر به تان انرژی داد که به بازیگری جدی تری نگاه کنید یا می گویید بی خیال، بروم همان طراحی صحنه.

– شاید انگیزه ام را برای بازی بیشتر کرد. اگر قبلا 60 درصد بازی را دوست داشتم و در حدت یک علاقه کوچک بود، الان خیلی بیشتر دوست دارم و جدی تر به آن نگاه می کنم.

چقدر با نازنین دربند همزادپنداری کردید؟ چقدر شخصیتش به خودتان نزدیک بود؟

– من در این شرایط قرار نگرفته بودم ولی خب بخشی از اخلاقش به من نزدیک بود و بخش دیگری اش نه. جوری نبود که بگویم دارم خودم را بازی می کنم. نمی توانم از خودم تعریف کنم (خنده)؛ پیگیر بودنش، اعتماد کردنش و … به من نزدیک بود ولی مثلا ساکت و آرام بودنش در جمع دوستان یا فضولی اش به من شباهتی نداشت.

الان حس می کنید که باید کلاس بازیگری بروید یا نه؟

– (مکث) اگر دوستان یا بزرگانی به من توصیه کنند که کلاس بازیگری بروم، حتما می روم.

… و در سینما چگونه ادامه می دهید؟

– باید شرایطی که پیش می آید را دید. شاید دیگر پیش نیاید بازی کنم و برگردم به کار طراحی، شاید هم دوباره اتفاق افتاد. الان نمی شود تا این حد به برنامه ریزی بلندمدت فکر کرد.

رفتار خانواده و دوستان چطور بود؟ کسی گفت «وای نازنین محشر بودی»؟

– بالاخره خانواده و دوستان و هر کسی که توانست فیلم را ببیند، راضی بودند و خوب برخورد کردند. انتقاد مهم و جدی نشنیدم. شاید چون برخورد خاصی با منتقدان نداشتم. قبلا مجلات سینمایی را دنبال می کردم ولی الان بیشتر پیگیری می کنم، ببینم درباره من و بازی ام چه چیزهایی نوشته اند و نظرشان چیست.

با مقایسه خودتان با ترانه علیدوستی مشکلی ندارید؟ می دانید که پشت سر شما، همین قضاوت می شود.

– برای من جای خوشحالی است که بگویند شبیه خانم علیدوستی هستم. بازیگری که به نظرم یکی از بهترین بازیگران سینمای ماست.

عکس نازنین بیاتی