گفتگو با ویشکا آسایش بازیگر سریال “پرده نشین”
ویشکا آسایش برای مخاطب ایرانی چهره‌ای آشنا و شناخته شده است. حضور او در نقش قطام سریال «امام علی ع»، آن‌قدر جذاب و خاطره‌انگیز بود که تاثیر آن حتی با گذشت سال‌ها در ذهن تماشاگران باقی مانده است.
امسال آسایش بعد از مدت‌ها با نقش هدی به تلویزیون آمد و در اولین سریال بهروز شعیبی به نام «پرده‌نشین» حضور یافت. او شخصیتی را به تصویر کشید که همچون قطام سرکش و یکدنده بود و خاطره شخصیت ماندگاری چون قطام را در ذهن‌ها زنده کرد. سریال «پرده‌نشین» که به تازگی پخش آن به اتمام رسیده، به خوبی از سوی تماشاگران مورد استقبال قرار گرفت و ویشکا آسایش باز هم توانست نقشی متفاوت را در کارنامه کاری‌اش به ثبت برساند.
علاوه بر این دو سریال، آسایش در مجموعه‌های «معصومیت از دست رفته»، «مختارنامه» و «نردبام آسمان» حضور پیدا کرده بود که فیلم‌هایی تاریخی با مضامینی دینی بودند. او با این‌که فارغ‌التحصیل رشته طراحی‌صحنه از لندن است، کمتر کار طراحی‌صحنه انجام می‌دهد. آسایش با نقش عروسک در فیلم «ساحره» خوش درخشید و در فیلم‌هایی چون «بلوغ»، «عشق +2»، «مسافر ری» و «گل یخ» ظاهر شد، اما با بازی در نقش خانم دارابی فیلم «ورود آقایان ممنوع» موفقیتی دوباره یافت.
بعد از آن او در نقش‌های متفاوتی چون «برف روی کاج‌ها»، «خوابم می‌یاد»، «نیکان و بچه غول» و «سیزده» بازی کرد. ویشکا آسایش، امسال با فیلم سینمایی «من دیهگو مارادونا هستم» به کارگردانی بهرام توکلی در سی‌وسومین جشنواره فیلم فجر حضور داشت.
شاهد حضور شما در نقش‌های متفاوتی در سریال «پرده‌نشین» و فیلم «سیزده» بودیم. به نظر می‌رسد این روند در فیلم جدیدی که در جشنواره داشتید هم ادامه داشت. آیا همیشه دنبال نقش‌های متفاوت هستید؟
تجربه بازی در نقش‌های متفاوت آرزوی هر بازیگری است. من هم سعی دارم انتخاب‌های متفاوتی داشته باشم تا بر تجربیاتم بیفزایم. نقشم در «من دیهگو مارادونا هستم» و «نهنگ عنبر» که البته در جشنواره نیست، هم متفاوت هستند.
حضور در فیلم «من دیهگو مارادونا هستم» چگونه بود؟
تجربه‌ای خوب و عالی. موضوع این فیلم، موضوعی خانوادگی است و در آن با جمعی از هنرمندان خوب چون گلاب آدینه، بابک حمیدیان، صابر ابر و هومن سیدی همبازی بودم. تجربه خوبی بود. این فیلم به زندگی دو خانواده می‌پردازد که بر اثر اتفاقی مجبور می‌شوند ساعاتی در کنار هم بگذرانند. از آن‌جا که روایت فیلم مبتنی بر کمدی موقعیت یا به نوعی کمدی تلخ است، صحنه‌هایی شکل می‌گیرد که می‌تواند تماشاگر را جذب کند.
از همکاری با کارگردانی نکته‌سنج چون بهرام توکلی بگویید. این همکاری چطور بود؟
حضور در آثار توکلی از جمله علاقه‌مندی‌های همیشگی‌ام بود. خوشحالم امکان این همکاری در این فیلم فراهم شد. بهرام توکلی از آن دست کارگردان‌هایی است که نگاه و سبک ویژهای در طراحی فضا و کارگردانی دارد و آثاری در کارنامه خود به ثبت رسانده است که به عنوان یک تماشاگر، همیشه پیگیر آن‌ها بوده و به عنوان یک بازیگر، علاقه‌مند به همکاری در این آثار بوده‌ام.
در فیلم «نهنگ عنبر» در نقشی کوتاه ظاهر شدید، چطور شد این نقش را پذیرفتید؟
این نقش را به دلیل ارتباط دوستانه‌ای که با گروه سازنده داشتم، پذیرفتم و حضوری کاملا افتخاری در این فیلم دارم. به نظرم این فیلم هم با توجه به تخصص آقای مقدم و حضور بازیگرانی خوب، شانس بالایی در گیشه خواهد داشت. به ویژه این‌که حضور بازیگری چون رضا عطاران می‌تواند در جذب مخاطب بسیار اثرگذار باشد.
اصلی یا فرعی بودن نقش چقدر برای شما اهمیت دارد؟
حضور و تاثیر نقش در فیلم و فیلمنامه برایم اهمیت بیشتری دارد تا اصلی یا فرعی بودن آن! اولویت انتخاب برای من بر همین اصل است. اگر نقشی از جذابیت لازم برخوردار باشد و متفاوت از نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده‌ام باشد، تردید نمی‌کنم و به فرعی و اصلی بودن نقش کمتر توجه می‌کنم. گاهی یک نقش فرعی از نقش اصلی، پررنگ‌تر و تاثیرگذارتر عمل می‌کند.
در بسیاری از فیلم‌ها شاهد حضور نقش‌های اصلی‌ای بوده‌ایم که تاثیر ویژهای در روند اثر نداشته‌اند و در عوض نقش‌های فرعی‌ایی که بیشترین اثرگذاری و ماندگاری را در ذهن مخاطب داشته‌اند.
علاوه بر تفاوت و جذابیت نقش، چه عامل دیگری می‌تواند به ماندگاری آن کمک کند؟
این تاثیر را ابتدا باید در فیلمنامه و قصه جست‌وجو کرد ولی علاوه بر قصه خوب و بازیگر توانا، نقش هدایت‌کننده کارگردان هم خیلی اهمیت دارد. خودم را بازیگری می‌دانم که نوع بازی و توانایی‌‌اش وابسته به هدایت و توانایی کارگردان دارد و اصولا در پی گفت‌وگوها و تعامل با کارگردان می‌توانم در ایفای نقشم موفق‌تر عمل کنم. وقتی نقشی را بر عهده می‌گیرم، ایده‌ها و مسائلی به ذهنم خطور می‌کنند که لازم می‌دانم آن‌ها را با کارگردان در میان بگذارم تا به شناخت بهتر و درست‌‌تری از شخصیت برسم.
البته بسیاری از کارگردان‌ها این روش را نمی‌پسندند یا توجهی به این ایده‌ها ندارند. در واقع بازیگر تکنیکی که بخواهد بدون کشف و شناخت شخصیت، نقشی را بازی کند، نیستم. همان‌طور که در تلاشم نقشم را درک کنم و با شناخت نقش را اجرا کنم، نیاز به هدایت و راهنمایی‌های کارگردان هم دارم.
بعد از سال‌ها شاهد حضور شما در تلویزیون بودیم. تجربه حضور در سریال «پرده‌نشین» چطور بود؟
آثار بهروز شعیبی نگاهی خاص و انسانی را روایت می‌کنند. همین نگاه و البته توانمندی کارگردانی ایشان بود که باعث پیوستنم به این سریال بعد از مدت‌ها دوری از تلویزیون شد. همکاری با این گروه تجربه خوبی بود و شناخت از کارگردان و حساسیتی که در اجرای کار از ایشان سراغ داشتم، باعث شد به این کار علاقه‌مند شوم. همین حساسیت و دقت در کارگردانی و حمایت دفتر تولید بود که باعث شد این سریال به نسبت دیگر سریال‌ها، کندتر و با آرامش پیش برود.
متاسفانه بسیاری از سریال‌ها خالی از هر گونه تلاش مضاعف و حساسیت‌های لازم هستند، اما کار در مجموعه «پرده نشین» با نگاه و حساسیتی که در یک کار سینمایی اعمال می‌شد، صورت گرفت و همان طور که مشاهده کردید از کیفیت قابل قبولی برخوردار بود.
نقشی که در فیلم «سیزده» داشتید اشاره به عشق ممنوعی است که بعضی از نوجوانان در این سن و سال درگیر آن می‌شوند. چه شد بازی در این نقش به خصوص را پذیرفتید؟
بازی در این فیلم را تجربه‌ای متفاوت در زمینه بازیگری‌ام می‌دانم. نقشی که در این فیلم داشتم، کوتاه اما منطبق بر واقعیات جامعه بود. این نقش در نهایت بسیار کوتاه و کمرنگ شده، ولی روایت علاقه‌مندی آن هم در اوج کودکی و جوانی پسر داستان، نمایش بخشی از مسائل زندگی نوجوانان و واقعیت‌های جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم.
پرداخت به این نوع از معضلات جامعه در فیلم‌ها چقدر در رفع آن‌ها موثر خواهد بود؟
مسائل نوجوانان مسئله مهمی است و فرهنگ و سینما باید به آن بپردازند. تقویت خانواده‌ها در حفظ روابط، سلامت جامعه و بچه‌ها خواهد بود و فکر می‌کنم بچه‌ها نیاز به توجه ویژهای دارند و لازم است خانواده‌ها با برنامه‌های مفید و ورزشی، اوقاتشان را پر کنند تا سالم و ایمن بزرگ شوند.
اگر پیشنهادی برای بازی نداشته باشید، چگونه اوقاتتان را می‌گذرانید؟ آیا سراغ طراحی صحنه می‌روید؟
در صورتی که پیشنهادی برای بازی در فیلم نداشته باشم خودم را با مجسمه‌سازی مشغول می‌کنم و کمتر مسئولیت طراحی‌صحنه فیلم‌ها را می‌پذیرم. طراحی‌صحنه فیلم‌ها به نوعی به چیدمان تبدیل شدهاند و از طراحی به معنای واقعی دور شدهاند. برای همین کمتر طراحی‌صحنه در فیلم‌ها را می‌پذیرم و گاهی طراحی تئاتر که بیشتر بر اساس طرح‌ها صورت می‌گیرد را انجام می‌دهم.
روزنامه صبا
