بیوگرافی دیوید کامرون + عکس

بیوگرافی دیوید کامرون + عکس

 

بیوگرافی دیوید کامرون + عکس

 

دیوید ویلیام دانِلد کامرون (به انگلیسی: David William Donald Cameron)‏ (زادهٔ ۹ اکتبر ۱۹۶۶) نخست‌وزیر بریتانیا و رهبر حزب محافظه کار در این کشور است.

تولد : ۹ اکتبر ۱۹۶۶

لندن، انگلستان

ملیت : بریتانیا

احزاب سیاسی : حزب محافظه‌کار

همسر(ان) : سامانتا شفیلد (ازدواج ۱۹۹۶)

فرزندان: ایوان رجینالد ایان – نانسی گوین – آرتور الوین – فلورنس رز اندلیون

محل تحصیل : کالج ایتون

پیشه :  سیاستمدار

دین : کلیسای انگلیس

وب‌گاه : davidcameronmp.com

 

زندگی

دیوید کامرون (David william Donald Cameron) در نهم اکتبر سال 1966 در لندن متولد شد. پدرش ایان دونالد کامرون، دلال سهام و مادرش مری فلئور مانت، دختر ویلیام مانت که نسبش به خانواده سلطنتی انگلیس می‏رسد. در واقع دیوید کامرون یکی از نوادگان شاه ویلیام چهارم است که بین سالهای (1765-1837میلادی) پادشاه انگلیس بوده است.

کامرون در شهر پیسمور (Peasemore) استان برکشایر (Berkshire) انگلستان بزرگ شد. همسر او سامانتا شفیلد است و 4 فرزند دارد.

دیوید کامرون یک مسیحی پروتستان است که بارها جامعه کنونی انگلیس را به دلیل گسترش فساد و بی‌بند و باری جوانان و نوجوانان و افزایش جرم و جنایت در مناطق مختلف، جامعه‌ای فروپاشیده توصیف کرده است. او در سال 2010 موفق شد از راه ائتلاف با حزب لیبرال – دموکرات و وعده تقسیم قدرت بین این حزب و حزب محافظه کار، تونی بلر و حزب کارگر را کنار زده و نخست وزیر انگلیس شود.

 

فعالیت سیاسی

کامرون مانند سایر اعضای خانواده‌اش در مدرسه خصوصی ایتون و پس از آن در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرده است. او در دانشگاه، رشته فلسفه، سیاست و اقتصاد خوانده و با درجه عالی فارغ التحصیل شده است. او در فعالیت‌های سیاسی دانشجویی مشارکتی نداشته است اما عضو باشگاهی بوده که مشهور است اعضای آن به نوشیدن مشروبات الکلی و لات بازی علاقه زیادی دارند.

کامرون در دپارتمان مطالعاتی محافظه‌کار، مشاور ویژه نورمن لامونت (Norman Lamont) و بعد از آن مایکل هوارد شد و هفت سال رئیس امور حقوقی در انجمن کارلتون نیز بوده است.

او در سال 2001 نماینده پارلمان انگلیس شد. مایکل هاوارد (Michael Howard) سیاستمدار انگلیسی و یکی از نمایندگان حزب محافظه کار در پارلمان این کشور است که در اواسط دهه 1990 کامرون را به عنوان عضوی مؤثر برای این حزب کشف کرد.

 

سایر فعالیتهای سیاسی

1997: کاندیداتوری و شکست در ورود به پارلمان در حوزه انتخاباتی استافورد

2001: راهیابی به پارلمان از حوزه انتخاباتی آکسفورد شیر از بخش ویتنی

2003: سخنگوی مخالفان دولت در پارلمان

2005: رئیس هماهنگ‌کننده سیاست  در جریان رقابت انتخاباتی عمومی

هاوارد بین سال های 2003 تا 2005 رهبر حزب محافظه کار بوده است، کامرون وقتی در سال 2005 وارد میدان رقابت شد تا جایگزین هاوارد به عنوان رهبر حزب محافظه کار شود، شمار کمی از اعضای این حزب حاضر شدند به او که در آن زمان سخنگوی جوان امور آموزش و پرورش در دولت سایه بود و به تازگی به عنوان نماینده پارلمان بریتانیا انتخاب شده بود، فرصت دهند رهبر این حزب شود.

پس از این، کامرون به عنوان یک کاندیدای جوان و میانه رو شناخته شد و مورد قبول رأی دهندگان جوان قرار گرفت و در سال 2005 پیروز انتخابات رهبری حزب محافظه کار شد. نظر طرفداران وفادار حزب محافظه کار زمانی عوض شد که دیوید کامرون در یکی از گردهمایی های مهم این حزب، سخنرانی مهیجی ارائه داد. او وقتی بتازگی به عنوان رهبر حزب محافظه کار انتخاب شده بود اعلام کرد: «حاصل رشد اقتصادی را باید تقسیم کرد.» هدف او این بود که وجهه حزب محافظه‌کار را که بسیاری آن را «حزب بی‌رحم و شفقت» توصیف می کردند، عوض کند.

او از جمله از رسوایی هزینه‌سازی برخی نمایندگان پارلمان و وزیران دولت گوردون براون، نخست وزیر وقت بریتانیا، استفاده کرد تا خود را به عنوان اصلاح گری نشان دهد که مایل است سیاست این کشور را پاکسازی کند.

رهبری زودهنگام او در حزب محافظه کار باعث شد که در یک نظرسنجی، این حزب در برابر حزب کارگر تونی بلر که برای ده سال رتبه اول آرا را به خود اختصاص داده بود پیش بیفتد. با این وجود آنها بعد از آنکه گوردون براون نخست وزیر شد به عقب رانده شدند. حزب محافظه کار کامرون در انتخابات ماه مه سال  2010 از حزب کارگر گوردون براون پیشی گرفت. در این انتخابات محافظه کاران بیشترین کرسی‌ها را از آن خود کردند اما به حد نصاب نرسیده و یک پارلمان اقلیت تشکیل و سپس تعلیق شد.

 

نخست وزیری

در 11 می 2010، مذاکرات پنج روزه دیوید کامرون و نیک کلگ (Nicholas William Peter Clegg) نتیجه داد و دو حزب محافظه کار و لیبرال دموکرات تصمیم گرفتند با تشکیل یک ائتلاف در پارلمان، قدرت را میان خود تقسیم کنند.

حزب محافظه کار در انتخابات 6 می سال 2010، 306 کرسی و حزب لیبرال دموکرات 57 کرسی کسب کرده بود و کرسی های ائتلاف دو حزب با مجموع 363 کرسی، توانست از حداقل نصف به علاوه یک کرسی در پارلمان گذشته و مجاز به تشکیل دولت شود. براساس مصالحه ای که بین کامرون و کلگ انجام شد، کامرون پست نخست وزیری و کلگ نیز پست معاونت نخست وزیری را احراز کرد. همچنین نیک کلگ توانست چهار سمت وزارتی و 15 سمت دولتی دیگر برای یاران خود به دست آورد.

 

استعفای اجباری براون

گوردون براون پس از نهایی شدن ائتلاف دو حزب محافظه کار و لیبرال دموکرات،طبق قانون از پست نخست وزیری انگلیس کناره گیری کرد و آن را به کامرون سپرد. البته براون پیش از آن اعلام کرده بود که بنا دارد از سمت رهبری حزب کارگر کناره گیری کند، اما کناره گیری وی از مقام نخست وزیری در حقیقت یک استعفای اجباری بوده و ربطی به تصمیم شخصی نداشت.

 

وعده های انتخاباتی کامرون

شعار اصلی حزب محافظه کار در انتخابات سال 2010، تغییر و اصلاح بود. در واقع اصلاح نابسامانی‌های اجتماعی و اقتصادی، پاکسازی نظام سیاسی از فساد و بی‌قانونی، جبران کسری بودجه و بدهی‌های سنگین دولتی، کاهش شش میلیارد پوند از هزینه‌های عمومی دولت در سال اول و تهدید به قطع حقوق بیکاری و مستمری کسانی که توان کار دارند ولی به خاطر تنبلی و دریافت حقوق بیکاری تن به کار نمی‌دهند.

 

اعتراضاتی که با دستور کامرون سرکوب شد

شورش مردم انگلیس علیه تبعیض و فساد، یکی از مهمترین چالش‏های داخلی دیوید کامرون در طول دوران مدیریت وی می‏باشد. معترضان انگلیسی در تاریخ 6 اوت 2011 در اعتراض به قتل یک سیاهپوست و خشونت های بی پایان پلیس، شمال لندن را به آتش کشیدند.

در این راستا صدها نفر از جوانان غالباً سیاهپوست انگلیسی در اعتراض به کشته شدن یک مرد 29 ساله به مرکز پلیس «تاتنهام» یورش بردند و چندین خودروی پلیس را به آتش کشیدند. در جریان این ناآرامی، پلیس نیز با کمک هلی کوپتر، خودروهای مخصوص و نیروهای پیاده و سواره خود با شدت به سرکوب تظاهرکنندگان پرداخت.

پایگاه خبری «بلومبرگ» نیز نوشت: «این تظاهرات که ابتدا به آرامی در حال برگزاری بود، در کمتر از چند ساعت به خشونت کشیده شد. پلیس از ترس گسترش دامنه شورش ها به مناطق دیگر کشور، از هر حربه ای ولو سرکوب وحشیانه استفاده کرد.»

 

ناتوانی پلیس انگلیس در کنترل شورش

با گسترش شورش های خیابانی لندن به سایر شهرهای انگلیس، پلیس این کشور اعلام کرد، کاملاً غافلگیر شده است و نمی تواند اوضاع را کنترل کند. با ادامه نا آرامی ها، بسیاری از شهرهای این کشور همچون لندن به آشوب کشیده شد و خیابان ها به صحنه جنگ های خیابانی تبدیل شد.

بیرمنگام، لیورپول، بریستول و منچستر از جمله شهرهای انگلیس بود که خروش گسترده مردمی را شاهد بود. مردمی که به گزارش شبکه خبری بی بی سی "معتقد بودند بر آنها ظلم شده است."

در اعتراضات مردمی انگلیس، صدها خودرو، فروشگاه، ساختمان اداری و مسکونی، اتوبوس و… در آتش سوخت و انبوه نیروهای ضد شورش و مسلح به باتوم، گاز اشک آور و خودروهای زرهی نیز نتوانستند جوانان خشمگین و معترض انگلیسی را آرام کنند. اوضاع به اندازه‏ای وخیم بود که حتی خبرگزاریهای انگلیس نیز قادر به پوشش لحظه به لحظه درگیریها نبودند.

 

دستگیری تظاهرکنندگان

با وخیم تر شدن اوضاع، دیوید کامرون، نخست وزیر وقت، تعطیلات خود را نیمه کاره گذاشت و با مقامات مسئول این کشور تشکیل جلسه اضطراری داد. وزیر کشور انگلیس نیز ضمن تهدید تظاهرکنندگان اعلام کرد نزدیک به 530 نفر از آشوب طلبان را دستگیر و روانه بازداشتگاه ها کرده اند.

کامرون دستور سرکوب شدید معترضان را شخصاً صادر کرد و گفت: «پلیس باید با شدت تمام اقدام کاملا جنایتکارانه معترضان را سرکوب کند.» وی تصریح کرد: «مردم بدانند بدون شک هر کاری که لازم باشد برای مهار این ناآرامی ها انجام خواهد داد.»

او از پارلمان این کشور نیز خواست با نیمه تمام گذاشتن تعطیلات، برای چاره جویی حوادثی که به سرعت در حال گسترش به سرتاسر کشور بود، تشکیل جلسه دهد.

 

مأموریت ویژه پلیس؛ دستگیری تظاهرکنندگان

با گسترش بحران، 11 اوت 2011 پس از برگزاری جلسه اضطراری مجلس عوام انگلیس و فراخواندن دیوید کامرون، نخست وزیر این کشور به این جلسه برای ادای توضیحات درباره شورش های سراسری که طی چند روز پیش از آن دست‏کم 5 کشته و صدها مجروح برجا گذاشته بود؛ نیروهای امنیتی مأموریت ویژه خود را آغاز کردند. جست و جوی خانه به خانه و دستگیری جوانان معترض به سیاست ها و اقدامات نژادپرستانه حاکمان انگلیس، مأموریت تازه پلیس این کشور بود که با جدیت دنبال شد.

این اعتراضات به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از مردم انگلیس منتهی شد. مردمی که با دستور مستقیم دیوید کامرون سرکوب شده و اعتراضشان با این عنوان که غارتگری و تعرض به جان و مال مردم است! به شدیدترین وجه ممکن منکوب شد.

 

دیوید کامرون و بحران سوریه

در جریان حمله شیمیایی تروریست ها به بخشهایی از سوریه در تابستان 2013 که به کشته شدن تعداد زیادی از مردم غیر نظامی منجر شد، دولتمردان آمریکا فرصت را غنیمت دیده و خواستار حمله به سوریه شدند.

در این راستا آمریکا به کمک متحدان اروپایی خود از جمله انگلیس نیاز داشت. دیوید کامرون نیز طرحی را تهیه و به مجلس عوام انگلیس تقدیم کرد که در صورت تصویب نهایی، این کشور وارد جنگ با سوریه می‏شد. مجلس نمایندگان انگلیس نیز با 285 رأی مخالف در برابر 272 رأی موافق با طرح دولت دیوید کامرون با شرکت در جنگ علیه سوریه مخالفت کرد.

رأی مجلس عوام که از آن به‌عنوان یک شکست سنگین برای سیاست خارجی دیوید کامرون نام برده شد؛ مانع از شرکت انگلیس در اقدام نظامی آمریکا و متحدانش علیه حکومت بشار اسد شد. دیوید کامرون پس از رأی‌گیری پارلمان انگلیس وعده داد که اقدامی خلاف نظر پارلمان انجام نخواهد داد و گفت روشن است پارلمان انگلیس خواهان حمله نظامی به سوریه نیست.

پس از رأی منفی مجلس عوام انگلیس به پیشنهاد دولت مبنی بر دخالت نظامی در سوریه، وزیر دفاع انگلیس تأکید کرد این کشور در هیچ اقدام نظامی علیه سوریه شرکت نمی‌کند.

 

بیوگرافی دیوید کامرون + عکس

 

بیوگرافی دیوید کامرون + عکس

مشاهده بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا