ارنست فون زیمنس + عکس

ارنست فون زیمنس + عکس

ارنست ورنز زیمنس، فون زیمنس،(۱۳ دسامبر ۱۸۱۶ – ۶ دسامبر ۱۸۹۲) یک مهندس و کارخانه دار آلمانی بود. از اسم زیمنس برای یکای رسانایی الکتریکی در واحد SI استفاده می‌شود. او همچنین مؤسس شرکت الکتریکی و مخابراتی زیمنس بود.

متولد : ۱۳ دسامبر ۱۸۱۶

گردن (نیدرزاکسن), پادشاهی هانوور کنفدراسیون آلمان

مرگ : ۶ دسامبر ۱۸۹۲ (۷۵ سال)

برلین, امپراتوری آلمان

زمینه فعالیت : اختراع

ارنست ورنر زیمنس (Ernst Werner Siemens) که از سال ۱۸۸۸ نام‌خانوادگی خود را به فون زیمنس von Siemens تغییر داد در سال ۱۸۱۶ در خانواده‌ای کشاورز در Lenthe )مکانی در نزدیکی هانوور کنونی) زاده شد. او چهارمین فرزند (از ۱۴ فرزند!) کشاورزی به نام کریستین فردیناند زیمنس بود. پس از پایان دوران مدرسه بنا بود که در آکادمی ساخت‌وساز برلین تحصیلش را ادامه دهد، اما به دلیل مشکلات مالی، خانواده زیمنس نتوانست از عهده مخارج تحصیلی او برآید و به همین دلیل ورنر مجبور شد به آکادمی ارتشی پروس ملحق شود.

در آن‌جا او توانست دوره‌های نظامی و مهندسی را با موفقیت طی کرده و به سرباز نمونه‌ای تبدیل شود. اما پس از این‌که با سینه‌ای پر از مدال به خانه بازگشت، تصمیم گرفت توانایی‌هایش را در راه بهتری به کار ببندد. او به واسطه تاثیری که در فناوری‌های مختلف برجای گذاشته است در تمام دنیا شناخته می‌شود و به پاس خدمات ارزشمندش واحد اندازه‌گیری رسانایی الکتریکی در دستگاه SI به افتخار او زیمنس نامیده می‌شود. او در سال ۱۸۴۳ امتیاز نخستین اختراعش را به الکینگتون از بیرمنگام (Elkington of Birmingham) فروخت. این اختراع دستگاه تلگرافی بود که به جای استفاده از الفبای مورس، با یک سوزن به حرف موردنظر اشاره می‌کرد. او اندکی بعد و در اکتبر ۱۸۴۷ تصمیم گرفت براساس همین اختراع شرکتی را ثبت کند. شرکتی که با نام زمینس و هالسکه (Siemens & Halske) در کارگاه او به ثبت رسید در واقع نیای شرکتی بین‌المللی و قدرتمند است که اکنون زیمنس نامیده می‌شود.

یکی از برادرنش (ویلیام) این شرکت را در بریتانیا و برادر دیگرش (کارل) آن را در سن‌پترزبورگ روسیه معرفی کردند و شرکت او اندکی پس از تاسیس به سرعت به بازارهای جهانی راه یافت. او به پاس خدماتش در سال ۱۸۸۸ به رتبه اشرافی دست یافت و نام‌خانوادگی او به von Siemens تغییر یافت. البته برادرانش هم از این موفقیت‌ها بی‌نصیب نبودند. مثلا ویلیام نیز در انگلستان به لقب Sir دست یافت. او در سال ۱۸۹۰ از شرکتی که تاسیس کرده بود بازنشسته شد و اندکی بعد در ۱۸۹۲ درگذشت.

او به جز اختراعاتی که در زمینه ارتباطات و مخابرات داشت، به توسعه مهندسی برق نیز کمک شایانی کرده است و بسیاری او را پدر نظم و دقت مهندسی آلمانی می‌دانند. اولین آسانسور الکتریکی در اسل ۱۸۸۰ توسط او ساخته شد و لامپی که رونتگن به کمک آن توانست اشعه ایکس را کشف کند نیز توسط شرکت زیمنس ساخته شده بودند. پتنتی که او در سال ۱۸۷۷ برای یک سیم‌پیچ متحرک ثبت کرده بود، در سال ۱۹۲۰ با اندکی تغییر توسط شرکت بل برای ساخت بلندگو مورد استفاده قرا گرفت. حتی اتوبوس‌های برقی نیز نمونه‌ای از اختراعات او هستند.

او دوبار ازدواج کرد. نخستین ازدواجش که در سال ۱۸۵۲ با ماتیلده دومان (Mathilde Duman) صورت پذیرفت تا سال ۱۸۶۷ که ماتیلده درگذشت پابرجا بود و حاصل آن دو فرزند به نام‌های آرنولد و جورج ویلهلم بود. دو سال بعد یعنی در ۱۸۶۹ او با یکی از خویشاوندانش یعنی آنتونی زیمنس (Antonie Siemens) ازدواج کرد که هرتا و کارل فردریش نیز نتایج این ازدواج بودند.

شرکتی از قرن ۱۹

مقر اصلی شرکتی که زیمنس در قرن نوزدهم پایه‌گذاری کرد، اکنون در مونیخ قرار دارد و به بزرگ‌ترین شرکت الکترونیکی و مهندسی برق در اروپا تبدیل شده است. فعالیت‌های اصلی این شرکت در حوزه‌های صنعت، انرژی، حمل‌ونقل و بهداشت و سلامت انجام می‌شود. این فعالیت‌ها تحت نظارت پنج بخش اصلی شرکت یعنی صنعت، انرژی، بهداشت، زیرساخت و شهرها و در نهایت سرویس مالی زیمنس انجام می‌شوند. زیمنس سوابق درخشانی در توسعه و صنعتی شدن کل اروپا بر عهده داشته است. نخستین خط تلگراف راه دور اروپا با طول ۵۰۰ کیلومتر در سال ۱۸۴۸ میان برلین و فرانکفورت توسط این شرکت کشیده شد. در دهه ۵۰ قرن نوزدهم دامنه فعالیت شرکت به انگلستان و روسیه هم کشیده شد. شاید پروژه «هند و اروپا»ی این شرکت (که کلکته را به لندن متصل می‌کرد!) را بتوان یکی از بزرگ ترین پروژه‌های ارتباطی و فناورانه آن دوران دانست.

این خط تلگراف از ایران نیز می‌گذشته است. مذاکرات انجام این کار توسط والتر زیمنس رییس شعبه تفلیس زیمنس انجام شد.

مبدل AC زیمنس که با استفاده از یک آسیاب آبی کار می‌کرد، در سال ۱۸۸۱ برای تامین نیروی برق نخستین سیستم روشنایی الکتریکی خیابان دنیا در گودالمینگ (Godalming) بریتانیا به کار برده شد. شرکت به گسترش و رشد خود ادامه داد و به حوزه‌های تازه‌ای نظیر قطارهای برقی و حباب‌های لامپ‌های الکتریکی نیز وارد شد.

آغاز قرن بیستم

شرکت زیمنس و هالسکه در سال ۱۸۹۷ شروع به همکاری با شوکرت و شرکا (Schukert & Co) کرد و در سال ۱۹۰۳ با ترکیب بخشی از زیمنس با این شرکت، کمپانی تازه‌ای با نام زیمنس-شوکرت پدید آمد. در سال ۱۹۰۷ زیمنس حدود ۳۴ هزار کارمند داشت و به لحاظ تعداد کارمندان هفتمین شرکت بزرگ امپراتوری آلمان بود. در سال ۱۹۱۹ زیمنس-شوکرت و دو شرکت دیگر مجموعه‌ای را برای تولید حباب‌های لامپ به راه انداختند که بعدها به شرکت اسرام (Osram) تبدیل شد. نمونه‌ای از لامپ‌های اولیه اسرام را در زیر می‌بینید.

در طی دهه‌های بیست و سی این شرکت با ساخت رادیو، تلویزیون و میکروسکوپ‌های الکترونی وارد حوزه الکترونیک شد. در سال ۱۹۳۲ بخش دیگری از زیمنس با دو شرکت دیگر ادغام شده و به شرکت اقماری زیمنس-راینیگر-ورکه آگ (Siemens-Reiniger-Werke AG) تبدیل شد. در سال ۱۹۲۰ زیمنس نیروگاه برق آبی آردناکروشا (Ardnacrusha) را در کنار رود شانون در ایرلند بنا کرد که به لحاظ طراحی نخستین نمونه در نوع خود بود.

کارنامه سیاه جنگ جهانی دوم

در دوران جنگ جهانی دوم به واسطه ملیت آلمانی، زیمنس از هیتلر و جنگ پشتیبانی می‌کرد و به «نازی کردن» اقتصاد کمک کرد. این شرکت کارخانه‌های بسیاری را در کنار اردوگاه‌های کار اجباری تاسیس کرد که در آن‌ها به تولید سوییچ‌های الکتریکی برای مقاصد نظامی می‌پرداخت. به عنوان مثال حدود ۱۰۰ هزار نفر از اسرای اردوگاه مشهور آشویتس در کارخانه‌ای که این شرکت در اردوگاه تاسیس کرده بود به کار گرفته شدند.

تاریخ چندساله جنگ لکه ننگی در کارنامه درخشان این شرکت محصوب می‌شود.کار به جایی کشید که در سال ۱۹۷۲ طنزپرداز آلمانی اف سی دلیوس (F. C. Delius) در هجونامه‌ای به نام «دنیای زیمنسی ما» همکاری این شرکت با آلمان نازی را به سخره گرفت.

تا قرن بیست و یکم

از سال ۱۹۵۰ به بعد زیمنس به تولید کامپیوتر، دستگاه‌های مرتبط با فناوری نیمه‌هادی‌ها، ماشین لباس‌شویی و پیس‌میکر پرداخت. بالاخره در سال ۱۹۶۶ بود که شرکت مادر یعنی زیمنس-هالسکه با دو زیرمجموعه‌اش یعنی زیمنس-شوکرت و زیمنس-راینیگر-ورکه ادغام شده و نام کنونی‌اش یعنی زیمنس آگ (Siemens AG) انتخاب کرد.

از این تاریخ به بعد زیمنس به تنهایی یا با همکاری سایر شرکت‌ها، تقریبا در تمام حوزه‌های صنعت و فناوری وارد شده و به موفقیت نیز دست یافته است. در ۱۹۶۹ با همکاری AEG بخش انرژی اتمی شرکت را به راه انداخت. در سال ۱۹۸۸ بخشی از شرکت انگلیسی صنایع نظامی و دفاعی پلسی (Plessey) را خریداری کرده و به تولید رادار و تجهیزات کنترل ترافیک هوایی پرداخت. تصویر زیر میکروسکوپ الکترونی زیمنس محصول سال ۱۹۷۳ را نشان می‌دهد.

در سال ۱۹۹۱ زیمنس با خریداری شرکت نیکسدورف کامپیوتر تصمیم گرفت به عرصه تولید کامپیوترهای شخصی نیز وارد شود. در اکتبر همان سال برای تکمیل امکاناتش بخشی از Texas Instruments را هم خریداری کرد. در سال ۱۹۹۷ زیمنس بخش دفاعی و نظامی خود را به دو شرکت هوافضای انگلیسی و آلمانی واگذار کرد. در همین سال بخش مالی و اعتباری شرکت نیز به راه افتاد و بالاخره در سال ۱۹۹۹ در ترکیب با شرکت فوجیتسو اقدام به تولید کامپیوترهای فوجیتسو زیمنس کرد.

دهه گذشته

۱۰ سال گذشته، سال‌های رشد زیمنس، خرید شرکت‌های کوچک و بزرگ بسیار و وارد شدن به حوزه‌های متنوع جدید بود. از جمله این موارد می‌توان به خرید Alstom Industrial Turbines برای وارد شده به بازار تولید توربین‌های گازی، خرید شرکت نرم‌افزاری IndX و ورود به حوزه اتوماسیون، خرید Bonus Energy شرکتی فعال در حوزه انرژی برای ساخت توربین‌های بادی، همکاری با Dasan کره جنوبی در ساخت تجهیزات شبکه، خرید US Filter آمریکایی برای ساخت تجهیزات تصفیه آب و حتی حمل و نقل ریلی اشاره کرد.

اما برای ما ایرانیان، به خصوص آن‌هایی که حدود ۱۰ سال پیش هم در سنی بودند که اخبار و گجت‌های (هرچند کم تعداد) فناوری را پی‌گیری کنند، احتمالا یکی از مشهورترین محصولات این شرکت گوشی تلفن همراهی بود که در غیاب تلفن‌های هوشمند کنونی به نوعی یک کامپیوتر محسوب می‌شد. نخستین گوشی که پخش‌کننده mp3 داشت، از کارت‌های SD پشتیبانی می‌کرد، می‌توانست تصاویر با فرمت jpg را (هر چند به صورت سیاه و سفید) نشان دهد، با کامپیوتر سینک می‌شد و بسیاری قابلیت‌های عجیب و غریب دیگر داشت که اکنون دیگر امکاناتی پیش پا افتاده محسوب می‌شوند. این گوشی خواستنی، SL45 نام داشت.

به هر حال، در سال ۲۰۱۱ زیمنس که تمام ۱۷ نیروگاه انرژی هسته‌ای آلمان را ساخته است، اعلام کرد که به واسطه درس گرفتن از فجایع فوکوشیما و تغییر سیاست‌های دولت آلمان در زمینه انرژی،قصد دارد از صنایع هسته‌ای کناره‌گیری کند.

زیمنس و زیرمجموعه‌هایش در حال حاضر بیش از ۳۶۰هزار نفر کارمند در ۱۹۰ کشور دنیا دارد و درآمد ناخالص آن در سال ۲۰۱۱ برابر ۷۳٫۵ میلیارد یورو اعلام شده است. ریاست هیات مدیره این شرکت در حال حاضر برعهده گرهارد کروم (Gerhard Cromme) است و سهام این شرکت در بورس فرانکفورت و نیویورک عرضه می‌شود.