مصاحبه با مجتبی ظریفیان، عمو مهربون برنامه با ما بیا

مصاحبه با مجتبی ظریفیان، عمو مهربون برنامه با ما بیا

 

 

سیدمجتبی ظریفیان همان عمو مهربون محبوب بچه‌هاست که برنامه «با ما بیا» را در شبکه دو همراه با خاله رویا (آزیتا رضایی، همسرش) اجرا می‌کند. او در برنامه‌هایش به دنبال ارتباط صمیمانه با بچه‌هاست و همین مساله باعث شده تا در میان بچه‌ها محبوب شود. یکی از ویژگی‌های ظریفیان این است که هرگز از بچه‌ها کاری نمی‌خواهد انجام بدهند که خودش به آنها اعتقاد ندارد. با او درباره برنامه با ما بیا به گفت‌وگو نشستیم.

 

شما همراه خاله رویا اجرای برنامه با ما بیا را در شبکه دو به‌عهده دارید. زوج عمو مهربون و خاله رویا چگونه شکل گرفت؟

سال ۱۳۸۱ در نمایشی با نام چهار صندوق نوشته بهرام بیضایی و کارگردانی جمال جنانی بازی کردم. آزیتا رضایی برای دیدن این نمایش آمده بود. در آن زمان من عینکی بودم و خاله رویا را در این نمایش ندیدم، اما او من را دید و بعد از این نمایش پیشنهاد همکاری در کار کودک را به من داد.

از همان سال همراه با بچه‌ها شدم و برنامه‌هایی را برای بچه‌ها کارگردانی، نویسندگی، اجرا و بازی کردم. از همان سال زوج هنری من و خانم رضایی شکل گرفت و بعد از آن تصمیم گرفتیم که اجرای مشترک در برنامه‌های کودک داشته باشیم.

کار کردن برای بچه‌ها را دوست دارم و دلم می‌خواهد با قرار دادن بخش‌های متنوع در برنامه، آنها را خوشحال و راضی نگه دارم. من و خاله رویا تمام تلاشمان را می‌کنیم تا رضایت بچه‌ها را جلب کنیم.

 

در برنامه با ما بیا چقدر به متن وفادار هستید و چقدر از بداهه استفاده می‌کنید؟

وقتی عکس نوشته در این برنامه پخش می‌شود، ۸۰ درصد متکی به متن هستیم و ۲۰ درصد بداهه است، اما در دیگر بخش‌های برنامه بیشتر بداهه می‌گوییم و تلاش می‌کنیم فضای برنامه را برای بچه‌ها صمیمانه کنیم تا از دیدن آن لذت ببرند.

 

با توجه به این‌ که بچه‌ها خیلی آمــوزش‌پــذیـر هستند، بنابراین بداهــه‌گویی در برنامه‌های کودک باید هدفمند باشد. شما تا چه میزان به این مساله اعتقاد دارید؟

طبیعی است برنامه‌ساز کودک باید در این باره دقت بیشتری داشته باشد، در غیر این صورت برنامه برای بچه‌ها کاربردی نخواهد بود. از سوی دیگر ما تئاتری هستیم و خوشبختانه نفس به نفس و چشم به چشم با مخاطب پیش می‌آییم، به همین دلیل در ارتباط با بداهه حساسیت‌های زیادی داریم و چارچوب مشخصی برای آن داریم. بنابراین اتفاقات در برنامه ‌زنده باید با خلاقیت ترکیب شود تا به نتیجه خوب منجر شود. بدون تردید برنامه‌ای که بدون هدف باشد، برای مخاطب بویژه کودکان هیچ نتیجه‌ای نخواهد داشت.

 

قبل از تولید هر برنامه‌ای تا چه میزان مطالعه می‌کنید تا نسبت به موضوع شناخت کافی پیدا کنید؟

در این سال‌ها من و همسرم همیشه همراه بچه‌ها بوده‌ایم و از تولید برنامه برای آنها لذت می‌بریم. ما معتقدیم مطالعه در کار ما یک ضرورت است. بخش مطالعه کتاب، مراجعه به سایت‌ها و… بیشتر به‌عهده همسرم است. از کارگاه‌‌های آموزشی هم نهایت استفاده را می‌بریم. بهره بردن از تجربیات استادان در پیشرفت کارمان نقش موثری دارد. وقتی قرار است برای بچه‌ها برنامه بسازیم، باید اطلاعاتمان به‌روز باشد. نباید از مخاطب‌مان عقب باشیم؛ چراکه در غیر این صورت او ما را پس می‌زند و توجهی به برنامه نخواهد داشت.

 

وقتی سنگ بنای برنامه عمو مهربون را می‌گذاشتید، فکر می‌کردید روزی این برنامه بتواند تا این میزان محبوب شود؟

نه، فکر نمی‌کردم،اما آرزو داشتم این اتفاق بیفتد. این نظر لطف شما و بچه‌هاست که من را به عنوان عمو مهربون پذیرفتند و دوستم دارند. همیشه تلاشم را کرده‌ام تا در قلب بچه‌ها جای بگیرم، نه این‌که به لحاظ کاری در رتبه بالاتری قرار بگیرم. خوشحالم که این اتفاق خوب به مرور زمان افتاده است. مطمئن هستم اگر لطف خدا و دعای پدر و مادر نصیبم نمی‌شد، این اتفاق خوشایند شکل نمی‌گرفت. امیدوارم بتوانم محبت بچه‌ها را با تولید برنامه‌های متنوع، جذاب و آموزشی پاسخ بدهم.

 

معمولا عموها و خاله‌های برنامه‌های کودک، بچه‌ها را نصیحت می‌کنند که شیطنت نکنند، اما جالب است که شما این نوع نصیحت‌ها را نمی‌کنید. دلیلش چیست؟

راستش من و خاله رویا علاقه‌مند هستیم با بچه‌ها صادقانه برخورد کنیم و به جای این‌که ادا دربیاوریم، خودمان باشیم. به همین دلیل سعی می‌کنیم دروغ نگوییم و زمانی که حرفی را به بچه‌ها می‌زنیم، خودمان هم به آن اعتقاد داشته باشیم.

وقتی خودم از شیطنت بچه‌ها لذت می‌برم، چه ضرورتی دارد به آنها دروغ بگویم و از بچه‌ها بخواهم که شیطنت نکنند. یا خودم شکلات می‌خورم آن وقت به بچه‌ها بگویم شکلات نخورید. معتقدم مجری برنامه‌های کودک باید خودش باشد، چون بچه‌ها خیلی تیزهوش هستند و خیلی سریع متوجه می‌شوند که ما راست می‌گوییم یا دروغ.

من و خاله رویا تلاش می‌کنیم پیام‌های برنامه‌ را با ظرافت به بچه‌ها منتقل کنیم تا آنها بیشتر تحت تاثیر قرار بگیرند. یکی از آرزوهای من این است که لب همه بچه‌های دنیا پر از خنده و شادی باشد و در آرامش زندگی کنند.

فاطمه عودباشی / گروه رادیو و تلویزیون

مشاهده بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا